از دست دادن چیزی یا کسی که دوست داریم و احساس غم و ناراحتی ناشی از آن گاهی آنقدر برایمان عمیق میشود که بدون اینکه بدانیم تمام لحظههای ما را درگیر خودش میکند. از طرفی زندگی روزمره و اتفاقاتی که در آن میافتد هم گاهی باعث ناراحتیمان میشود. اما باید بشینیم و شاهد از دست رفتن زندگیمان با غصه باشیم؟ یا باید یک راهحل اساسی برای آن پیدا کنیم؟